Allereerst: bedankt dat je mijn pagina hebt bekeken — it means a lot!

​

 

Nou, ik ben dus Marchella, maar mijn vrienden noemen me gewoon Mars. Ik ben 26 jaar oud en kom uit een klein dorpje genaamd Joure.

​

Ik zou mezelf omschrijven als een bubbly persoon die recht voor z’n raap is. Met een grote liefde voor creëren, connecties maken en voor de natuur.

 

Vanaf jongs af aan was ik al helemaal gek op tekenen. Dat was altijd wat ik het allerliefste deed: dingen natekenen en er dan mijn eigen draai aan geven. Heerlijk. Mijn potlood, gum en schetsboek had ik altijd bij me.

​

 

Op een avond, toen ik een jaar of 17/18 was, besloten een vriendin en ik elkaar een tattoo te geven. Alles ging mis, en tot overmaat van ramp ging de machine ook nog een paar keer stuk. (Do not try at home dus, haha!)

 

Uiteindelijk kregen we de machine aan de praat. Zij ging het eerst proberen, en toen was het mijn beurt. Mijn allereerste tattoo die ik ooit zette. Vanaf het moment dat de machine haar huid raakte, klikte het meteen.

Het is absoluut niet mijn mooiste werk geworden, maar wél de reden dat ik ben gaan tattoeëren.

De volgende dag heb ik meteen een eigen machine aangeschaft, en sindsdien ben ik non-stop gaan oefenen. Vrienden, familie en naasten gaven zich massaal op als canvas — echt fantastisch.

 

 

Zes jaar lang heb ik, voordat ik überhaupt dacht aan een eigen shop, tot diep in de nacht alles gestudeerd wat met tattoo’s te maken heeft. De geschiedenis, technieken, stijlen, wet- en regelgeving, hygiëne, huidanatomie, richtlijnen — noem het maar op.

​

Na al die jaren vond ik het tijd om stappen te zetten: mijn eigen shop, mijn eigen plek om de liefde voor tattoos met mensen te delen.

​

 

Als vrouwelijke tattoeëerder probeer ik het ‘grote-boze-boeman’-stigma rondom tattoos te doorbreken.

Niet alle tattoeëerders zijn grote, stoere mannen met berentattoos, baarden en Harley Motors!

Tattoos zijn ook geen taboe.

Ze zijn stuk voor stuk onderdeel van jouw tijdlijn, en misschien wel de meest persoonlijke vorm van kunst die er bestaat.

 

Ondanks alle donkere periodes in mijn leven ben ik altijd een doorzetter geweest, en altijd positief van geest gebleven.

 

Ik zeg daarom ook nooit “wat ik heb meegemaakt,” maar: “wat ik heb beleefd.”

Alles wat ik heb ervaren heeft me gevormd tot wie ik ben, en dat maakt mijn leven — hoe zwaar soms ook — juist mooi en uniek.

​

 

Een paar van die ervaringen wil ik graag met je delen, zodat je weet dat je bij mij écht overal over kunt praten. Geen enkel onderwerp is verboden terrein.

​

 

Voordat mijn tattooshop opende, verloor ik in 2022 mijn broer. Zoals je je kunt voorstellen, was dit een enorme klap.Toch heb ik daarna mijn uiterste best gedaan om mezelf weer bij elkaar te rapen en opnieuw te beginnen.

​

Ik wilde doen wat me écht gelukkig maakte, en tegelijk een luisterend oor kunnen bieden aan mensen — omdat ik weet hoe belangrijk dat is.

Om die droom waar te maken, opende ik in maart 2023 eindelijk: Midnight Tattoos!

​

 

Yes! De shop was een feit! En het ging als een speer, het eerste half jaar…

​

Maar helaas — zo snel als het goed ging, nam het leven weer een onverwachte wending.

​

Halverwege het jaar begon ik het gevoel in mijn benen kwijt te raken, en kreeg ik steeds meer moeite met lopen. Tot ik op een dag wilde opstaan, en het gewoon níet meer ging.

Dat leidde tot een ziekenhuisopname.

​

 

Na onderzoeken en scans bleek ik een partiële dwarslaesie te hebben opgelopen…

En ja, ik hoor je denken: “Dat kan toch niet zomaar?”

Klopt. Het bleek slechts een symptoom van de échte oorzaak.

​

 

Toen de resultaten van mijn hersen- en rugscans binnenkwamen, was het overduidelijk: ik heb Relapsing-Remitting Multiple Sclerose.

​

 

Noodgedwongen moest ik de shop tijdelijk sluiten om te revalideren. En dat heb ik gedaan — tot ik er letterlijk bij neerviel.

Negen maanden heb ik erover gedaan om stapje voor stapje genoeg te herstellen om weer open te kunnen gaan en mijn droom voort te zetten.

​

 

Samen met de hulp van geliefden, vrienden, familie en zelfs onbekenden heb ik in mei 2024 de tattooshop opnieuw kunnen openen.

Ik zat toen nog midden in mijn revalidatie in het ziekenhuis, maar ik miste het tattoeëren zó erg dat ik weer ben begonnen.

​

 

Inmiddels gaat het gelukkig een stuk beter met me.

Ik heb weer wat gevoel en kracht terug in mijn benen, ben verhuisd naar een fijne, gelijkvloerse woning, en ik oefen elke dag om nog verder te herstellen.

Ik ben nog lang niet ‘de oude’, maar ik ben wel alweer een eind op weg in de goede richting!

​

 

Doordat ik van dichtbij en van veraf veel heb meegemaakt, hoop ik dat ik mensen tijdens het tattoeëren een ervaring kan geven die ze nooit meer vergeten. En dan niet alleen vanwege het mooie plaatje.

​

 

Een privésfeer, met volledige aandacht voor jou én de tattoo-ervaring.

Mijn liefde voor de kunst, de beleving en de connectie komt recht uit mijn hart en ziel — en dat probeer ik terug te geven in elke sessie.

​

 

Ik hoop dat je nu een beetje een beeld hebt van wie ik ben, en dat de drempel om naar me toe te komen wat lager is geworden.

 

Thanks for reading!

Xxx – Mars